"เวียร์ด แอล" แยงคะวิกและแร็ป

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง "เวียร์ด แอล" แยงคะวิกและแร็ป

"เวียร์ด แอล" แยงคะวิก vs. แร็ป

แอลฟริด แมธิว "เวียร์ด แอล" แยงคะวิก (Alfred Matthew "Weird Al" Yankovic, นามสกุลอ่านว่า /ˈjæŋkəvɪk/) เกิดเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม ค.ศ. 1959 เป็นนักร้อง-นักแต่งเพลง แร็ปเปอร์ โปรดิวเซอร์เพลง นักแสดง ดาราตลก นักล้อเลียนแบบ แยงคะวิกเป็นที่รู้จักโดยมากกับเพลงตลกขำขันที่นำเรื่องวัฒนธรรมสมัยนิยมมาทำให้ขำขัน และมักจะล้อเลียนเพลงจากศิลปิน นักร้องร่วมสมัย ตั้งแต่ที่เขาออกอากาศเพลงล้อเลียนในปี 1979 เขามียอดขายอัลบั้มมากกว่า 12 ล้านชุด—มากกว่าที่ศิลปินตลกคนใดทำได้ในประวัติศาสตร์— มีเพลงล้อเลียนมากกว่า 150 เพลงและยังมีเพลงต้นฉบับอีกหลายเพลง และแสดงสดในรายการสดมากกว่า 1,000 ครั้ง เขายังได้รับรางวัลแกรมมี่มาแล้ว 3 ครั้งจากการเสนอชื่อเข้าชิง 9 ครั้ง มียอดขายระดับแผ่นเสียงทองคำ 4 แผ่น ระดับแผ่นเสียงทองคำขาว 6 แผ่นในสหรัฐอเมริกา แยงคะวิกมีผลงานอัลบั้มติดท็อปเทนในบิลบอร์ดครั้งแรก (Straight Outta Lynwood) และซิงเกิล ("White & Nerdy") ที่ออกขายปี 2006 ถือเป็นครั้งแรกในรอบ 3 ทศวรรษในอาชีพของเขา ตามกฎหมายลิขสิทธิ์สหรัฐอเมริกา การแต่งเพลงล้อเลียนถือเป็นการใช้งานโดยชอบธรรม และสามารถกระทำได้โดยไม่ต้องขออนุญาต แต่เพื่อเป็นการให้เกียรติ และรักษาความสัมพันธ์อันดีกับศิลปินต้นฉบับ แยงคะวิกจะขออนุญาตในการแต่งเพลงล้อเลียนจากศิลปินต้นฉบับทุกครั้ง ในบางครั้งศิลปินต้นฉบับยังชื่นชอบ และอนุญาตให้แยงคะวิกถ่ายทำมิวสิกวิดีโอล้อเลียนในฉาก และอุปกรณ์ชุดเดียวกับผลงานต้นฉบับด้วย เช่น ในมิวสิกวิดีโอ Fat และ Eat It ที่ล้อเลียนเพลง Bad และ Beat It ของไมเคิล แจ็กสัน อย่างไรก็ตาม มีศิลปินบางคนที่เป็นแฟนเพลงของแยงคะวิก แต่ไม่อนุญาตให้แยงคะวิกแต่งเพลงล้อเลียน เช่น พรินซ์, จิมมี เพจ ไม่อนุญาตให้บันทึกเสียงเพลงของLed Zeppelin, พอล แม็กคาร์ตนีย์ ไม่อนุญาตให้บันทึกเสียงเพลง "Chicken Pot Pie" ล้อเลียนเพลง "Live and Let Die" เนื่องจากแม็กคาร์ตนีย์รับประทานมังสวิรัติ แต่เพลงนี้ก็ถูกนำมาร้องในการแสดงสดอยู่เสมอ นอกจากนี้ผลงานอัลบั้มแล้ว แยงคะวิกยังเขียนและแสดงภาพยนตร์ UHF และมีรายการโทรทัศน์ของตัวเองที่ชื่อ The Weird Al Show และกำกับมิวสิกวิดีโอของตัวเองและศิลปินอื่นอย่าง เบน โฟลส์, แฮนสัน และเดอะเพรซิเดนส์ออฟดิยูนิเตดสเตดส์ออฟอเมริกา เขายังเป็นแขกรับเชิญในรายการโทรทัศน์อย่างเช่น Tim and Eric Awesome Show, Great Job!, The Simpsons, Behind the Music, Space Ghost Coast to Coast, Johnny Bravo, The Grim Adventures of Billy & Mandy, Sabrina, the Animated Series, Square One Television, Robot Chicken Transformers: Animated, และ My Little Pony: Friendship is Magic. แร็ปเปอร์ (Rapper) คือการพูดในลักษณะคำกลอนลงจังหวะเพลง โดยส่วนใหญ่จะใช้จังหวะเร็ว เป็นส่วนหนึ่งขององค์ประกอบของวัฒนธรรมฮิปฮอปและเป็นฉันทลักษณ์สมัยนิยม แร็ปเป็นการร้องแบบที่เป็นจังหวะ การร้องคล้ายเสียงพูด และเนื้อหาของเพลงที่มีความหมายและมีความคล้องจองกัน รวมทั้งเน้นที่การกำกับจังหวะ โดยใช้จังหวะกลองอิเล็กทรอนิกส์ และเทคนิคการ Sampling งานเพลงอื่น ๆ การแร็ปได้พัฒนาทั้งภายในและนอก ของดนตรีแนวฮิปฮอป Kool Herc ชาวจาไมก้าในนิวยอร์กได้เริ่มการพูดลงบนเพลงประเภทแดนซ์ฮอลล์ ในทศวรรษที่ 70 จนในทศวรรษที่ 80 ความสำเร็จของวงรัน-ดีเอ็มซี ได้เปิดกว้างให้วงการเพลงแร็ป พอถึงปลายยุคทศวรรษที่ 90 ฮิปฮอปได้ก้าวเข้าสู่กระแสหลัก ในยุค 2000 ฮิปฮอปใต้ดินเริ่มจะมีการใช้จังหวะที่สลับซับซ้อนมากขึ้น ท้วงทำนองในการพูด เนื้อคำกลอนที่ซับซ้อน และการเล่นคำอย่างสร้างสรรค์ เนื้อเพลงแร็ปมักถ่ายทอดชีวิตบนถนนที่เป็นที่มาของฮิปฮอป ผนวกกับอ้างอิงถึงวัฒนธรรมกระแสนิยม และคำสแลงฮิปฮอปต่าง ๆ ศิลปินเพลงแร็ปชื่อดังของโลก ได้แก่ 2pac, Eminem, N.W.A, Kanye West, Drake, J.Cole, Nicki Minaj.